نویسنده

عضو هیأت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه کردستان

چکیده

 تلاش این جستار واکاوی تز «دیالکتیک نزاع فرهنگی» به­منظور نشان­دادن راهی برای برون­رفت از دوگرایی فرهنگ والا/عامه­پسند است. سیطرۀ این دوگرایی بر مبحث تحلیل و ارزیابی فرهنگ بر کسی پوشیده نیست و تا همین اواخر صف­بندی­های نظری بر مبنای طرفداری­ یا ضدیت­شان با یکی از دو شق همین دوگرایی بوده است. بنا به استدلال این جستار، تز «دیالکتیک نزاع فرهنگی» که نوگرامشی­گرایان در تحلیل وضعیت فرهنگیِ مدرنیتۀ متأخر مطرح کرده­اند طریقی برای فایق­آمدن بر این دوگرایی یا بن­بست نظری و چرخۀ عبث است. تأملی تاریخی در مناقشۀ والا/عامه­پسند روشن می­سازد که نه­فقط این دو شق دو ذاتِ مستقلِ جدا از هم نیستند، بلکه کل معنا و محتوای­شان به­طرزی سلبی به هم وابسته است؛ به­بیان­دیگر، هر دو مقوله­هایی تهی­اند که بسته به دیگریِ غایب­شان دلالت متفاوتی به­خود می­گیرند. بااین­که درک عمیق وضعیت فرهنگی معاصر بدون تعمق تاریخی/نظری در این دوگرایی اساساً ممکن نیست، گرفتار ماندن در این مناقشۀ بی­پایان حاصلی جز ابهام­افزایی نخواهد داشت. ایدۀ اصلی تز دیالکتیک فرهنگی این است که کل خصایل، کیفیات و معیارهایی که مبنای تقسیم­بندی تولیدات فرهنگی به والا/عامه­پسند (یا هر عنوان دیگری) هستند در متن قلمروی از روابط و مناسباتِ عینی، که عرصۀ نزاع بین اِعمال سلطه و ابراز مقاومت است، به­شیوه­ای اساساً تعین­ناپذیر برساخته می­شوند و لذا درک و تحلیل فرهنگ در گرو فهم این منازعه و کنارگذاشتن دوگرایی­هایی است که خود محصول این منازعه­اند. 

کلیدواژه‌ها

  • آدورنو و هورکهایمر (1384)، دیالکتیک روشنگری، ترجمۀ مراد فرهادپور و امید مهرگان، تهران: انتشارات گام نو.
  • استریناتی، دومینیک (1384)، نظریه‌های فرهنگ عامه، ترجمة ثریا پاک‌نظر، تهران: نشر گام نو. 
  • Bennett, T. (1980), Popular Culture: A Teaching ObjectScreen Education, 34.
  • Braverman, Harry (1974) “Labor and Monopoly Capital: The Degradation of Work in the Twentieth Century”, N.Y.: Monthly Review Press, p. 278.
  • Fiske, J. (1999) “Television Culture”, London: Routledge.
  • Hall, S. (1998), Notes on deconstructing the Popular, in Story, J. (1998), Cultural Theory and Popular Culture: A Reader, London: Prentice Hall.
  • Hebdige, D. (1988), “Banalarma, or can pop save us?” New Statesman & Society, 9.
  • Miller, T & McHoul, Alec (1998) Popular Culture and Everyday Life, London: SAGE.
  • Storey, John (2003), Inventing Popular Culture, Malden, M.A: Blackwell.
  • Storey, J. (2009), Cultural Theory and Popular Culture: An Introduction, Pearson: Longman.
  • Volosinov, A (1977), Marxism and Philosophy of Language, New York.
  • Wirth, Louis (1948)”Consensus and Mass Communications,” American Sociological Review 13, p. 10.