نویسندگان
1 استاد گروه توسعه
2 دانشجو دانشگاه تهران
چکیده
توسعه و تکوین فرایند های تفکیک اجتماعی و فردی در جوامع مدرن، به طور فزاینده ای به گسترش حلقه های اجتماعی ای می انجامد که فرد در آنها امکان تحرک و تحول می یابد. چنین شرایطی در قیاس با روابط اجتماعی محدود در جوامع بدوی و پیشامدرن منجر به گسترش حیطه ی زندگی و رشد شخصیت فرد می شود. در چنین وضعیتی، فرد به عنوان عضوی از گروه های متفاوت با نقش های متفاوت، آزادی و امکان انتخاب های بیشتری به دست می آورد. زیمل با ارائه ی این پیش شرط ها و با بررسی تغییر و تحولات تاریخی و اجتماعی عصر رنسانس و پس از آن، و نیز با تعریف فردیت به معنای وضعیتی از رهایی درونی و بیرونی فرد از فرم های عمومی، سه نوع فردگرایی: تک افتادگی، بی همتایی و مدرن را تشخیص می دهد که تمایل به هر کدام در ارتباط با شرایط تاریخی- اجتماعی در قرن های 18، 19 و 20 شدت یا ضعف داشته است. مقاله حاضر بر آن است تا به بررسی معانی فردیت و فردگرایی و تحول معنایی و مفهومی آن در طی قرن های مختلف از دیدگاه گئورگ زیمل بپردازد و رابطه فردیت با ساختار اجتماعی را از منظر وی مورد کند و کاو قرار دهد.
کلیدواژه‌ها
- احمدی، فرشته (1383)، فردیت سنگ بنای دموکراسی است، کتاب ماه علوم اجتماعی، اردیبهشت، شماره 79، ص 41-37.
- آرون، ریمون (1386)، مراحل اساسی سیر اندیشه در جامعه شناسی، ترجمه باقر پرهام، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
- بهروان، حسین، علیزاده، اعظم (1386)، بررسی فردگرایی و عوامل مؤثر بر آن در بین دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد، مجله علوم اجتماعی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، سال چهارم، شماره 2، ص 26-1.
- تریاندیس، هری (1378)، فرهنگ و رفتارهای اجتماعی، ترجمه نصرت فتی، تهران: انتشارات رسانش.
- جفرودی، مازیار (1392)، گئورگ زیمل، فیلسوف زندگی، کتاب ماه فلسفه، شماره 74، ص 91-86.
- جوادی یگانه، محمد رضا، هاشمی، سید ضیاء (1387)، نگاهی جدید به مناقشه فردگرایی و جمع گرایی در جامعه شناسی، نامه علوم اجتماعی، شماره 33، ص 161-131.
- رحمت پور، رحمت (1370)، فردگرایی، مجله فرهنگ، شماره 9، ص 226-197.
- رها، علی (1392)، در جستجوی «فردیت» گم شده در فلسفه ی کارل مارکس، مجله هفته، سال هفتم.
- ریتزر، جورج (1380)، نظریه جامعه شناسی در دوران معاصر، ترجمه محسن ثلاثی، تهران: نشر علمی فرهنگی.
- زیمل، گئورک (1392)، درباره فردیت و فرم های اجتماعی، ترجمه شهناز مسمی پرست، تهران: نشر ثالث.
- فریزبی، دیوید (1375)، جامعه شناسان آلمانی و مدرنیته، ترجمه مجید مددی، مجله ارغنون، شماره 11 و 12، ص 460-437.
- فریزبی، دیوید (1386)، گئورک زیمل، ترجمه جواد گنجی، تهران: انتشارات گام نو.
- قانعی راد، محمد امین (1379)، فردگرایی ایرانی و توسعه نیافتگی، نشریه اطلاعات سیاسی- اقتصادی، 152-151، ص 43-34.
- کوزر، لیوئیس (1386)، زندگی و اندیشه ی بزرگان جامعه شناسی، ترجمه محسن ثلاثی، تهران: انتشارات علمی.
- لوین، دونالد (1971)، زیمل در مقام نوآور، در زیمل، گئورک (1392)، درباره فردیت و فرم های اجتماعی، ترجمه شهناز مسمی پرست، تهران: نشر ثالث.
- واتی یر، پاتریک (2002)، گئورک زیمل، در استونز، راب (1388)، متفکران بزرگ جامعه شناسی، ترجمه مهرداد میردامادی، تهران: نشر مرکز.
- واین گارتنر، رودلف اچ. (1997)، فرم و محتوا در فلسفه ی زیمل درباره ی زندگی، در: زیمل، گئورک (1388)، مقالاتی درباره دین، ترجمه شهناز مسمی پرست، تهران: نشر ثالث.
- وثوقی، منصور، میرزایی، حسین (1387)، فردگرایی: تأملی در ابعاد و شاخص ها، نامه علوم اجتماعی، شماره 34، ص 142-117.
- وثوقی، منصور، میرزایی، حسین، رحمانی، جبار (1384)، فردگرایی و جمع گرایی ایرانیان از دید سیاحان خارجی، نشریه مطالعات فرهنگی و ارتباطات، شماره 2، ص 324-303.
- هله، اچ. جی (1379)، بنیان های کلاسیک در پارادایم های جامعه شناسیِ خُرد، ترجمه مریم رفعت جاه، مجله ارغنون، شماره 17، ص 181-167.
-
- Baghai, Katayoun (2012), Privacy as a Human Right: A Sociological Theory, Sociology, 46(5): 951-965.
- Bedin, Véronique et Fournier, Martine (2009), Georg Simmel, La Bibliothèque idéale des sciences humaines, Editions Sciences humaines.
- Blegvad, Mogens (1989), A Simmel Renaissance, , Acta Sociologica, 32(2): 203-209.
- Colliot-Thélène, Catherine (2012), Individu et individualisme chez Georg Simmel, au prisme de Durkheim et de Weber, Sociologie et sociétés, 44(2): 207-233.
- Enriquez, Eugène (2002), Georg Simmel, International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences, Pages: 14091-14097.
- Kemple, Thomas M. (2012), A Chronology of Simmel''''''''''''''''s Works in English, Theory, Culture & Society, 29(7/8): 317–323.
- Levine, Donald N.(1991), Simmel as Educator: On Individuality and Modern Culture, Theory, Culture, and Society, 8: 99-117.
- Lohmann, Georg (1996), Forms of Individualization in Simmel, The Adaptation of Individual Life to the Inner Infinity of the Metropolis, Thesis Eleven, 44(1): 1-11.
- Podoksik, Efraim (2010), Georg Simmel: Three Forms of Individualism and Historical Understanding, New German Critique109, 37(1): 119-145.
10. Pyyhtinen, Olli (2008), Ambiguous Individuality: Georg Simmel on the ‘‘Who, and the ‘‘What’’ of the Individual, Human Studies, 31:279–298.
11. Simmel, Georg (2007), Individualism, Theory, Culture & Society, 24 (66):66-71.
12. Swedberg, Richard and Reich, Wendelin (2010), Georg Simmel’s Aphorisms, Theory, Culture & Society,27(1):24-51.
13. Tarot, Camille (2004), Individu, société et individualismes, Essaim, 12(1): 85-104.
14. Terrier, Jean (2012), Personnalité individuelle et personnalité collective selon Émile Durkheim et Georg Simmel, Sociologie et societies, 44(2):235-259.
15. Truc, Gérôme (2005), Simmel, sociologue du cosmopolitisme, Tumultes, 24(1).
16. Wolff, Kurt H. (1950), The Sociology of Georg Simmel, Glencoe, Illinois: The Free Press.
)