نویسندگان
1 مدیر گروه آینده پژوهی رسانه، مرکز تحقیقات صداوسیما
2 کارشناس ارشد ارتباطاj دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات
3 استادیار گروه سینما، دانشکده سینما و تاتر، دانشگاه هنر تهران
چکیده
صنعت سینما سابقه‌ای بیش از صد و پنجاه‌ساله در کشور ما دارد. این هنرـ صنعت امروز دیگر جزء میراث فرهنگی ناملموس ما نیز به شمار می‌رود. ازاین‌رو حفظ ، ابقاء ، پیشرفت و ارتقاء آن باید در دستور کار دولت‌ها و بخش‌های خصوصی و نیمه‌خصوصی کشورمان و نیز متخصصان در این عرصه قرار گیرد. از این‌رو باید راهکارها و پیشران‌های مؤثر برای حفظ و نگه‌داری آن موردبررسی عمیق قرار گیرد. در این پروژه 16 خبره و متخصص از صنوف مختلف سینمایی و اساتید این حوزه در دو راند دلفی، در مورد 18 عامل به اجماع رسیدند.
این عوامل بر اساس مدل pest در چهار دسته فناوری، سیاسی، فرهنگی اجتماعی و اقتصادی طبقه‌بندی شدند که عبارتند از: عوامل مربوط به فناوری: ارتقای قابلیتهای فیلم سازی بواسطه فناوری های جدید، میزان فشار شکل های جدید محتوای تصویری در رسانه های دیجیتال به صنعت سینما. عوامل سیاسی: میزان کارامدی قوانین سینمایی، میزان آزادی فعالیتهای مدنی و صنفی. عوامل فرهنگی اجتماعی: میزان وضعیت سواد بصری و سواد رسانه ای عموم مردم، میزان امکان نوآوری در تولید محتوا. مهمترین عوامل اقتصادی: شفافیت مالی در شرکت های فیلم سازی، وضعیت اقتصاد صنعت سینما. دو عامل «میزان دسترسی عوامل تولید به فناوریهای جدید فیلم سازی» و «میزان امکان نوآوری در تولید محتوا» مهمترین عدم قطعیتها هستند.
کلیدواژه‌ها
)