نوع مقاله : علمی ترویجی
نویسندگان
1 کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران.
2 عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی واحد شهید بهشتی ، تهران، ایران (استاد راهنما و نویسنده مسئول)
3 استادیار علوم ارتباطات اجتماعی دانشکاه ازاد اسلامی واحد تهران شرق
چکیده
پایداری اجتماعی یکی از مفاهیم مرتبط با توسعه پایدار است که از دهه 1960 به بعد در برنامه‌های توسعه کشورهای مختلف وارد شد اما به دلیل عدم اجماع بر سر مؤلفه ها و جایگاه آن در میان سایر اجزاء توسعه پایدار در عمل به گونه‌های بسیار متفاوتی با آن برخورد شده است. هدف پژوهش حاضر آگاهی از نقش رسانه های اجتماعی بر پایداری اجتماعی منطقه 19 شهر تهران می‌باشد. که بر اساس چارچوب مفهومی مبتنی بر یافته های محققین همچون حسینی و همکاران، 1394؛ شفیع و شفیعا، 1391؛ نسترن و همکاران، 1392 ارائه شده است. نحوه جمع‌آوری اطلاعات توصیفی از نوع پیمایشی است که به دنبال جامعه آماری این پژوهش شهروندان منطقه 19 شهرداری تهران حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 384 شهروند که به روش تصادفی سیستماتیک انتحاب شدند. نتایج نشان می دهند که استفاده از رسانه های اجتماعی بر شاخص های عینی (حس تعلق، تعامل اجتماعی، مسئولیت پذیری، مشارکت اجتماعی، امنیت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، کیفیت زندگی از بعد عینی) تاثیر مثبت و معناداری دارد و استفاده از رسانه های اجتماعی بر شاخص های ذهنی (کیفیت زندگی از بعد ذهنی، عدالت، امید به زندگی، آموزش، فقر و اشتغال) تاثیر مثبت و معناداری دارد.
کلیدواژه‌ها
- بهزاد پور، م.؛ کربلایی حسینی غیاثوند، ا. ا. و منتظر، ب. (1398). مطالعه تطبیقی مؤلفه‌های کالبدی پایدرای اجتماعی در محلات قدیم و جدید شهری (مورد مطالعه شهر قدیم و جدید هشتگرد)، معماری شهری، 1(1): 177-196.
- جمعهپور، م. و مخلصیان، س. (1396). سطح پایداری محله‌ای و رابطه آن با توسعه اجتماعی در محله نازی آباد تهران، پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 49 (2): 425-411.
- جمینی، د. و جمشیدی، ع. (1393). واکاوی عوامل تبیین کننده پایداری اجتماعی در مناطق روستایی، مطالعه موردی: شهرستان چرداول، مجله آزمایش جغرافیائی فضا، 4(13): 166-147.
- حسینی، ح. علی ابادی، ک. و حمیدیان، ا.، (1394). تحلیلی بر ارزیابی کیفیت پایداری اجتماعی ناحیه 2 و 3 سبزوار، جغرافیا و ادغام شهری ـ منطقه ای، (14): 47-70.
- .
- حکیم آرا، م.ع.، (1388). ارتباطات متقاعدگرانه و تبلیغ، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت)، نهران، 352.
- شفیعا، م.ع.، و شفیعا، س. (1391). بررسی رابطه توسعه پایدار اجتماعی و سرمایه اجتماعی، نمونه موردی: ساکنان محله غیر رسمی شمیران نو، جامعه‌شناسی کاربردی، 23(2): 139 -164.
- شرزه ای، غ. ماجد، و. (1390). تامین مالی پایدار شهر؛ چگونگی تامین مالی به منظور توسعه پایدار شهری، اولین کنفرانس اقتصاد شهری ایران، https://civilica.com/doc/140934.
- صادقی، ع.، پناهی، ن.، زارع، ص، (1397). کیفیت های زیست محیطی موثر مشارکت شهروندان در عرصه های عمومی شهری به عنوان یک بعد اجتماعی توسعه پایدار، مطالعه موردی: شیراز، مجله معماری و طراحی شهری پایدار. 6(2): 17-33.
- فتاحی، ا. ا.؛ بیات، ن.؛ امیری، ع. و نعمتی، ر. (1392). سنجش و اولویت بندی پایداری اجتماعی در مناطق روستائی شهر تهران با ایتفاده از مدل تصمیم گیری ویکور، مطالعه موردی: دهستان خاه شمالی، فصلنامه برنامه ریزی منطقه‌ای، 3(11): 78-65.
- گتجی م. و زارع غیاث ابادی ف.، (1395). رابطه استفاده از رسانه های جمعی و میزان سرمایه اجتماعی در شهر کاشان، فصلنامه جامعه شناسی کاربردی، شماره 60، صص 109-128.
- مافی، ع. ا. و عبدالله زاده، م. (1396). ارزیابی پایداری اجتماعی کلان شهر مشهد، دو فصلنامه پژوهش‌های بوم شناسی شهری، سال هشتم، 1(15): 87-65.
- 8, 1(15): 65-87.
- مختاری ملک آبادی ر.، موصوصی ن.، حسینی س.ع. و غلامی م. (1393). سنجش و ارزیابی شاخص های پایداری اجتماعی- فرهنگی در شهرهای استخراجی، مطالعه موردی: شهر استخراجی عسلویه، مجله پژوهش و برنامه ریزی شهری، 5(19): 91-110.
- مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهرداری تهران، (1392). ارتباط پایداری اجتماعی با شکل شهر، معاونت مطالعات و برنامه ریزی امور زیر ساخت و طرح جامع.
- مشکینی، ا. ا؛ برهانی، ک. و شعبان طاده نمینی، ر. (1392). تحلیل فضائی سنجش پایداری اجتماعی شهری، جغرافیا، 11(39): 211-186.
- معماریان، ن. و بیات آ.، (1395). بررسی ابعاد اجتماعی موثر برای دستیابی به مفهوم تعاملات اجتماعی در طراحی فضای عمومی چند رسانه ای، چهارمین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم جغرافیا و برنامه ریزی، معماری و شهرسازی، https://civilica.com/doc/520539
- موسوی، م. س.، بدری بنام، ن.، (1392). بررسی شاخص های پایداری در معماری مسکونی آذربایجان شرقی، مجله معماری و طراحی شهری پایدار، 1(1): 23-32.
- نسترن، د.م.؛ قاسمی، و. هادی زاده زرگر، ص. (1392). ارزیابی شاخص‌های پایداری اجتماعی با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه (ANP)، جامعه شناسی کاربردی، 24(3): 173-155.
- واعظ زاده، س.؛ نقدی، الف. و ایاسه، ع. (1394). مؤلفه‌های پایداری اجتماعی در برنامه‌های توسعه ایران، مجله مطالعات توسعه اجتماعی ایران، 7(2): 15-1.
- Magtin, K., (1389). Designing urban spaces with a focus on sustainable development, translated by: Narsis Sohrabi Mallios, Tehran, Elam and Danesh Publications.
- Goodland, R., 2003, Sustainability Human, Social, Economic and Environmental, World Bank Washington DC, USA.
- Hang, M., Geyer‐Klingeberg, J., Rathgeber, A., & Stöckl, S. (2018), “Economic Development Matters: A Meta‐regression Analysis on the Relation between Environmental Management and Financial Performance”, Journal of Industrial Ecology, 22(4), PP. 720-744.
- Kim, H. R., Lee, M., Lee, H. T., & Kim, N. M. (2016). Corporate social responsibility and employee–company identification. Journal of Business Ethics, 95(4), 557-569.
- Leonardo, A. Sierra, Eugenio, P. Victor, Y.(2017). Method for estimating the social sustainability of infrastructure projects. Environmental Impact Assessment Review, 65, 41-53.
- Littig, B., Griebler, E. (2005). Our Common Future, World Commission on Environment and Development, New York, Oxford University Press.
- Mak, M. and Clinton Peacock, J. 2011. Social Sustainability: A Comparison of Case Studies in UK, USA and Australia. Poster presented at the 17th Pacific Rim Real Estate Society Conference, Gold Coast.
- Tao Y., Geoffrey Qiping Sh., Qian Sh.and Wei Zh., (2017). Evaluating social sustainability of urban housing demolition in Shanghai, China, Journal of Cleaner Production,153(02).
- Wong, C, 2006, Indicator For Urban And Regional Planning, The Interply Of Policy And Methods, Routledge Publisher, London And New York.
)